Soms is het nodig een kuur uit te stellen. Dit gebeurt na een zorgvuldige afweging van de voor- en nadelen. Het lichaam van uw kind moet namelijk voldoende hersteld zijn om de therapie aan te kunnen. Dit uitstel hoeft niet nadelig te zijn. Dat hangt af van de aard van de ziekte en de duur van het uitstel. De behandeling van een langzaam groeiende tumor kan meer uitstel verdragen dan de behandeling van een snelgroeiende kankersoort. Een paar dagen uitstel heeft weer minder effect dan een paar weken. Ook kan het uitmaken of de behandeling gericht is op genezing (curatief) of als ‘bijbehandeling’ (adjuvant of palliatief). Bij curatief is er nog een kans op genezing, zodat men de bijwerkingen eerder op de koop toe neemt. Bij palliatieve behandeling houdt men meer rekening met de nadelen van behandeling. Uitstel hoeft niet te betekenen dat het behandelingsresultaat minder wordt. Dit hangt af van de omstandigheden, en die zijn voor iedereen weer anders. Bij uitstel van behandeling zal uw dokter u hierover het best kunnen informeren.

De cellen in het beenmerg delen zich vaak. Daar worden namelijk de bloedcellen gemaakt. Er zijn rode bloedcellen, die het transport van zuurstof in het bloed verzorgen en witte, die belangrijk zijn voor ons afweersysteem. Ook de bloedplaatjes worden hier gemaakt. Die zorgen ervoor dat het bloed stolt als het buiten het bloedvat komt (bijvoorbeeld door een wondje). Omdat er steeds weer nieuwe witte en rode cellen en bloedplaatjes nodig zijn, moeten de cellen in het beenmerg zich vaak delen. De chemokuren die de celdeling remmen, hebben dus ook een negatieve invloed op het beenmerg. Hierdoor kan een tekort aan rode en witte bloedcellen en aan bloedplaatjes ontstaan. Het gevolg hiervan is bloedarmoede (tekort aan rode bloedcellen), grotere kans op infecties (tekort aan witte bloedcellen) en verminderde bloedstolling (tekort aan bloedplaatjes). Bloedneuzen kunnen door de verminderde stolling lang aanhouden en uw kind is gevoeliger voor blauwe plekken.

In sommige gevallen is het nuttig om met de voeding extra ijzer of vitamines te geven. In die gevallen is er een tekort aan bepaalde voedingssupplementen geconstateerd en zal de dokter dit met u bespreken. Als er geen tekorten zijn aan ijzer of vitamines, heeft het geen zin er meer van te gebruiken. Integendeel, het kan zelfs gevaarlijk zijn.

Dat hangt van het geneesmiddel af. U moet altijd uw behandelende arts vertellen welke geneesmiddelen uw kind gebruikt. Aan andere dokters buiten het ziekenhuis moet u steeds vertellen dat uw kind met chemotherapie behandeld wordt. Sommige geneesmiddelen kunnen zonder problemen samen met chemotherapie gegeven worden. Sommige combinaties van chemotherapie zijn op zich wel veilig maar kunnen de werking van andere geneesmiddelen soms beïnvloeden, wat een aanpassing van de dosissen noodzakelijk maakt. Er zijn ook middelen die niet mogen gebruikt worden in combinatie met chemotherapie. In overleg met uw dokter zal er dan een ander geneesmiddel voorgeschreven worden.

Hiervoor geldt hetzelfde als met andere geneesmiddelen. Alternatieve therapie is niet altijd onschuldig! Vraag dus eerst aan uw dokter of een bepaalde alternatieve therapie mag gebruikt worden naast de chemotherapie.

Voor kanker geldt hetzelfde als voor een boel andere vervelende dingen: een positieve houding helpt meer dan een negatieve. Als uw kind de ziekte en de behandeling positief probeert te benaderen, dan kan dat helpen om de klachten beter te verdragen en heeft het misschien een gunstige invloed op de therapie. Daarvoor schakelen wij ook de hulp in van een kinderpsychologe. Maar u mag het zeker niet omdraaien: het is niet omdat de therapie niet aanslaat dat dit te wijten is aan het feit dat uw kind misschien niet altijd even positief ingesteld was! Chemotherapie helpt nu eenmaal soms wel en soms niet, of men nu een positieve houding heeft of niet.

Dit hangt af van de chemotherapie die uw kind krijgt. Sommige soorten chemotherapie kunnen tijdelijk de functie van het afweersysteem verminderen, zodat uw kind gemakkelijker ziek kan worden, griep kan krijgen of een zona kan ontwikkelen. Soms moet u speciale maatregelen treffen, zoals na een contact met windpokken. Wanneer mensen in uw omgeving griep hebben, verkouden zijn of een andere besmettelijke ziekte hebben, kunt u het best met uw dokter bespreken hoe hiermee om te gaan.

Kanker is een ziekte waarbij bepaalde cellen zich om een onverklaarbare reden gaan delen en vermenigvuldigen. Celdeling is op zich niets bijzonders: veel cellen delen zich ter vervanging van oude cellen die worden afgestoten. Dit normale proces slaat bij kanker op hol. Geneesmiddelen tegen kanker, cytostatica, remmen de celdeling van kankercellen, maar ook van gewone cellen. Vooral de delen van het lichaam waarin normaal veel celdelingen optreden, raken snel beschadigd. Sommige cellen delen zich nooit (hersencellen, spiercellen), andere soms (botcellen) en sommige vaak (slijmvlies, beenmerg). Door de invloed van de chemokuur kunt u last krijgen van bijwerkingen, zoals misselijkheid, braken en bloedarmoede. De meeste soorten kankercellen delen zich sneller dan normale cellen, zodat de kankercellen ook het meest te lijden hebben van de cytostatica. Bovendien herstellen gezonde cellen zich sneller van een kuur dan de zieke kankercellen. Hierdoor kunnen de gezonde cellen de chemokuren goed opvangen en zijn de beschadigingen maar tijdelijk. Sommige cytostatica hebben invloed op de stofwisseling binnen in de cel en op de functie van een aantal regelcentra. Zo beïnvloeden veel cytostatica ons regelcentrum voor honger en dorst, wat tot misselijkheid en braken kan leiden.

Groeifactoren zijn stoffen die door het lichaam worden gemaakt. Deze stoffen regelen en stimuleren o.a. de aanmaak van bloedcellen in het beenmerg. Het is gelukt om deze stoffen na te maken. Er zijn drie groeifactoren beschikbaar:- Erythropoëtine (Eprex) stimuleert de aanmaak van rode bloedcellen.- Granulocyte Colony-Stimulating factor of G-CSF (Neupogen of Granocyte) stimuleert de aanmaak van bepaalde witte bloedcellen.- Granulocyte-Macrophage Colony-Stimulating factor of GM-CSF (Leucomax) stimuleert de aanmaak van bepaalde soorten van witte bloedlichaampjes. Door deze stoffen onderhuids of via een infuus te geven, krijgt het beenmerg een signaal om meer cellen te maken. Hierdoor treedt het herstel in sommige gevallen sneller op. Maar niet iedere patiënt heeft baat bij deze groeifactoren. De dokter kan u vertellen of de behandeling met deze groeifactoren bij uw kind zinvol is.